تعريف فرستنده يا مربي
مربي شخصي است كه اطلاعات علمي پراكنده را متناسب با استاندارد رشته آموزشي خود تنظيم كرده و با شيوه هاي مناسب آن را به صورت مطالب ساده و قابل درك براي كارآموز تبديل و با سرعت مناسب و در سطح استعداد او انتقال مي دهد.
حال با توجه به تعريف مربي مي توان فرق بين مربي با كتاب را مقايسه و درك نمود. يعني اينكه كتاب آنچه را كه در خود دارد چه سخت باشد و چه آسان، بدون توجه به اينكه كارآموزي كه آنرا مطالعه مي كند مي فهمد يا نه مطالب را انتقال مي دهد، ولي مربي اطلاعات كتاب را درك و مطالب سخت و نامفهوم را همانند فيلتري به كنار گذاشته و جايگزين آن مطالب ساده تر و قابل درك و فهم كارآموز به كار مي برد.

شرايط مربي از نظر قوانين موثر در تدريس
1- داشتن علاقه به رشته آموزشي خود
2- داشتن صبر و حوصله در جهت انتقال اطلاعات
3- تسلط كامل به علوم فني مورد نياز
4- توانايي ايجاد نظم و انضباط در محيط آموزشي
5- داشتن فن بيان مناسب
6- توانايي ايجاد روابط خود و صميمي با كارآموزان

در چه شرايطي مربي مي تواند اطلاعات علمي خود را به كار آموز موثرتر انتقال دهد؟
1- كارآموز به او اطمينان و اعتبار را در نظر داشته باشد.
2- داشتن نظم و انضباط در كلاس آموزش.
3- داشتن فن بيان، تن صداي مربي بسيار تاثير گذار است.
4- توجه كردن مربي به افراد كم توجه و يا بي توجه.
5- توجه به سطح اطلاعاتي كارآموزان و ميزان استعداد و توانايي آنها.
6- پرهيز از ايجاد سدهاي ارتباطي.
7- از نظر (مادي- معنوي- امنيت شغلي و ايمني) تامين باشد.

كارآموز در چه شرايطي مفاهيم آموزشي را بهتر درك مي نمايد؟
1- داشتن علاقه و انگيزه و شناخت و درك علت فراگيري رشته آموزشي.
2- فراهم بودن عوامل رفاهي (نور- گرما- سرما- صدا- زاويه ديد كارآموز نسبت به مربي و كلاس به صورتي قرار گيرد كه همه شاگردان قادر به ديدن و شنيدن حرفهاي او باشند)
3- نياز بازار كار به حرفه آنها.
4- آمادگي روحي و جسم و داشتن استعداد اوليه
5- برخورد مناسب استاد.
6- توضيح كامل و توجيه در مورد برنامه يا رشته آموزشي

در نظام فنون تدريس به دو عامل مهم آموزش تئوري و هم عملي توجه بيشتري شده است و تاكيد هميشه در تلفيق انها بوده است، چرا كه باعث مي شود خواسته هاي بيان نشده را در تئوري بتوان در علم بيان نمود و مسائل را با ديدي بازتر و ملموس تر به مشاهده كارآموزان گذارد.

وظايف عمومي مربيان از ديدگاه سازماني

1- تقويت و پرورش قوه تفكر در كارآموزان:
برداشتي كه اكثر ما از تفكر داريم و كم و بيش در جامعه ما رواج دارد يك برداشت صد درصد صحيح و بدون اشكال نبوده. لذا بايد ابتدا معناي صحيح آن روشن شود تا درباره تقويت و قدرت بخشيدن آن در افراد به طور صحيح گام برداريم.
اصولا زماني انسان به تفكر مي پردازد كه با مشكل و مسئله مهمي برخورد كند. و يا مطالبي را به خاطر آورده باشد. با اين تعريف مشخص مي شود كه انسان به تفكر نمي پردازد و نمي انديشد مگر در هنگامي كه دچار مشكلي گردد و احتياح به كار و تلاش يكي از عوامل مهم در امر تفكر و رسيدن به هدف است.

2-ايجاد تفكر عملي:
معمولا اينگونه تفكر در مسائل روزمره و عادي جريان دارد و بيشتر براي تنظيم كار و وظايفي كه در قبال آن مسئوليت دارد معطوف مي شود.

3- ايجاد تفكر خلاق:
در اينگونه تفكر بيشتر به مسائل و مشكلاتي كه حل آن مشكل بوده و نياز به تلاش فكري بسيار نياز دارد پرداخته مي شود و در اين راستا براي حل مسائل مشكل راه حل هاي جديد كشف مي گردد و معمولا در اينگونه انديشه و تفكر است كه به اختراعات بسيار مهمl          می انجامد. آنچه مد نظر است دقت نظر به تعاريف ياد شده تفكر خلاق است كه بايد مورد توجه قرار گيرد و همه مربيان و مسئولين در اين رابطه تلاش كنند.

اما آنچه ما در مراكز آموزش و پرورش و تمام مراكز آموزشي شاهد و ناظر آن هستيم غير از آن چيزي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد. و با يك بررسي بسيار سطحي متوجه خواهيم شد كه مراكز آموزشي ما با اتخاذ روش هاي خشك و بي روح و طبق يك عادت ديرينه مشغول به كار هستند و از هرگونه راه حل جديد كه از ناحيه دانشجو بخواهد ارائه شود مخالفت مي ورزند و با ايجاد يك محيط انضباطي سخت موجب ركود هرگونه تفكر تازه مي شوند و اين تفكر در همه مراكز آموزشي سايه نيفكنده. اما بايد توجه داشت كه اينگونه روش ها هيچگونه پيشرفت و ترقي را به همراه ندارد.

حتي ساكت كردن دانشجويان درمحيط آموزش، مجبور كردن آنها به پذيرفتن مطالبي كه ازناحيه استاد بيان مي شود يك نوع ارزش و نشانه اداره خوب كلاس شمرده مي شود. بايد به اين نكته توجه داشت كه انتقال فراوان مفاهيم علمي و تمرين هاي تكراري هرگونه فرصت انديشيدن را از دانشجو سلب مي كند و آنچه سبب پيشرفت و تعالي هر انساني مي گردد همان ايجاد فرصت هايي براي انديشيدن است. در اينجا بايد شرايط انديشيدن را براي دانشجويان فراهم نمايد و دانشجويان بايد با انديشيدن به شناخت صحيح دست يابند و اين شناخت علمي صحيح آنان را به باور تثبيت شده برسانند. در اثر ايجاد باور تثبيت شده است كه گرايش به سوي عمل تحقق مي يابد و در نهايت به انجام عمل منجر خواهد شد.

4- ايجاد يگانگي و حس همكاري:
ايجاد حس همكاري و تعاون در كاراموزان را مي توان يكي از محرك هاي اصلي پيشرفت در تمام ابعاد كارآموز دانست. به وسيله تعاون وهمكاري مي توان فرصت هايي را براي ارتباط متقابل اجتماعي و رواني و نهايتاً تكامل افراد ايجاد كرد. با ايجاد حس همكاري است كه خواسته هاي افراد آشكار شده و قابليت هاي آنان بعنوان عضوي از جامعه نمودار مي گردد.با ايجاد حس همكاري مي توان پيشرفت و تكامل كارآموز را سرعت بخشيد. در اين رابطه با بررسي هائي كه انجام گرفته است عوامل موثر در ايجاد يگانگي و انسجام در سه مورد خلاصه كرد.

الف- مربي:
اساسي ترين نقش را در انسجام و يگانگي ايفا مي كند، با تماس مداوم با دانشجويان فرصت بسيار زيادي براي ايفاي نقش خود دارد. او مي تواند با ايجاد محيطي مناسب و فراهم آوردن امكانات و لوازم مورد نياز موجبات انسجام و يگانگي را در بين دانشجويان فراهم آورد.

ب- ايجاد روابط اوليه همراه با عواطف:
   درستي بين يك گروه از دانشجويان به صورتي كه در راه اهداف آن منافع مصالح شخصي ناديده گرفته شود از نوع روابط نخستين است و مي توان گفت كه اين بهترين نوع رابطه است. هيچ عاملي جز دوستي هاي بي شائبه و بر كنار ماندن از هدف هاي مادري و شخص نمي تواند همكلاسان را در يك موسسه آموزشي به يكديگر ارتباط  دهد. به همين دليل است كه درستي هايي كه از دوران تحصيل نشأت گرفته است عميق و ريشه دار و مستمر است. و هرچه روابط نيكوتر و صميمانه تر باشد استوارتر و از يگانگي بالاتري برخوردار است.

ج- پرورش گفتاري در كارآموزان:
 از آنجائي كه تمام حالات و كردار مربي در دانشجويان تاثير مي گذارد لذا گفتار و طرز زبان مربي نيز از اين مقوله خارج نيست و مربي بايد توجه داشته باشد كه در هنگام بيان مطالب به گونه اي عمل نمايد كه همزمان دانشجويان به طريقه سخن گفتن و بيان مطالب را نيز فرا بگيرند و سعي كند كه بسيار روان  مطالب را بیان نمايد و كلمات قابل فهم و زيبا باشد تا دانشجويان با الهام از مربي در گفتار از وي پيروي نمايد.

تعريف مطالعه:
  مطالعه علمي است كه با تفكر همراه است و پرورش و به كار انداختن تمام قواي فكري و اخلاقي چون قوه تميز، استدلال، تصميم، حكم، قضاوت مي گردد و از طرف ديگر توانايي در خواندن سبب ورزيده شدن حافظه و مخيله خواهد شد و موجبات درك بهتر مواد درسي را فراهم مي سازد. حال اگر مطالعه با درك معنا همراه باشد موجب پرورش شخصيت، كسب اطلاعات سودمند، برقراري رابطه حسنه با ديگران، لذت روحي و نشاط خاطر را موجب مي شود.

مطالعه و روش هاي آن:
هر كارآموز قبلا مشتاق است كه مطالعه كند و اين شيوه بسيار پسنديده را در خود تقويت كند و به صورت عادت در زندگي خود درآورد. در اين رابطه مي بينيم كه بسياري از كارآموزان نگران اين هستند كه چگونه مطالعه كنند و مي خواهند بدانند كه روش هاي آن چگونه است تا به كار بستن آن راندمان تحصيلي خود را بهبود بخشد.